(19-03-2016, 23:06)Ro Tembrin napisał(a): Czyli ma istnieć dla samego istnienia? W końcu coś się z nią stanie, na przykład wykształci własne preferencje i stanie się przyjacielem w podejściu skrajnie osobowym, bo co innego miałaby robić?

Rozumiem, To chyba wiąże się z odpowiedzią na pytanie pierwsze, ale to już jest kwestia twoich 'ustawień domyślnych' i tego jak postrzegasz seksualność. Spróbuj pomyśleć o innych rolach i porównać - dlaczego cię tak nie bulwersują? Wtedy łatwiej będzie ci ustalić źródło tych stwierdzeń.

Nie bardzo wiem do czego się odwołujesz z ta niemożnością osiągnięcia własnego celu, możesz rozwinąć?

(19-03-2016, 23:06)Jekub napisał(a): Jest wyraźnie zaznaczone, że do roli kochanka tworzy się coś mniej zaawansowanego niż tulpa, a t oznacza, że pierwszą myśloformę miałem już dawno ;-;

(19-03-2016, 23:26)Ro Tembrin napisał(a):

(19-03-2016, 23:06)Jekub napisał(a): Jest wyraźnie zaznaczone, że do roli kochanka tworzy się coś mniej zaawansowanego niż tulpa, a t oznacza, że pierwszą myśloformę miałem już dawno ;-;

Myślę, że rzeczywiście samotna rola 'kochanka' to raczej prosta myśloforma. Ale jeśli dodasz ją do innej roli prowadzącej lub dodasz rolę poboczną, to już może być tulpa.

Co to była za myśloforma?

(20-03-2016, 10:58)Modra napisał(a): Czy mnie się wydaje, czy cała dyskusja toczy się tylko o to, że rola tulpy-kochanka jest tutaj dla kogoś nie do wyobrażenia i dlatego jest zła?

(20-03-2016, 18:27)Hgerrah napisał(a): Kochanki kochankami, tak nawiasem czy tulpa, która jest obiektem nie fantazji sexualnych, ale tylko romantycznej miłości jest innym rodzajem tej funkcji?

(20-03-2016, 18:27)Hgerrah napisał(a): Ro, pominąłeś jeszcze jedną, dość powszechną, ale traktowaną w społeczności chyba najmniej poważnie funkcję bohatera narracji. Niektóre tulpy na forum zaczynały swoją karierę jako postaci literackie. Tak poza tym jeszcze z rok temu albo nieco więcej najbardziej chyba popularne było połączenie przyjaciela z bohaterem narracji (ach, te opisy magicznych przygód...). Korzyściami płynącymi z takiej funkcji poza walorem rozrywkowym jest ćwiczenie wyobraźni i wizualizacji, może być też ćwiczenie tworzenia różnych historii. Zagrożeniem może być chyba tylko zbytnie zaabsorbowanie w wymyślony świat i zaniedbanie codziennych obowiązków przy braku umiaru, oraz w przypadku traktowania narracji zbyt personalnie i zbyt poważnie wkręcenie sobie czegoś.

(20-03-2016, 19:33)Ro Tembrin napisał(a):

Cytat:Czy mnie się wydaje, czy cała dyskusja toczy się tylko o to, że rola tulpy-kochanka jest tutaj dla kogoś nie do wyobrażenia i dlatego jest zła?

Zauważ, że jeszcze nie tak dawno ta rola była tematem tabu. Tulpą 'której nie wolno tworzyć, ani o niej rozmawiać'. Nie dziwi mnie wcale, że właśnie ten aspekt przykuwa taką uwagę.

(20-03-2016, 21:46)Modra napisał(a):

(20-03-2016, 19:33)Ro Tembrin napisał(a):

Cytat:Czy mnie się wydaje, czy cała dyskusja toczy się tylko o to, że rola tulpy-kochanka jest tutaj dla kogoś nie do wyobrażenia i dlatego jest zła?

Zauważ, że jeszcze nie tak dawno ta rola była tematem tabu. Tulpą 'której nie wolno tworzyć, ani o niej rozmawiać'. Nie dziwi mnie wcale, że właśnie ten aspekt przykuwa taką uwagę.

Młodzi ludzie - ha! dorośli też - nocami wyobrażają sobie postacie, które mają rozbudzić ich seksualność. Te postacie nie istnieją za dnia, nie są rozwijane; nie wiem, jaka część tych ludzi mówi to takich wyobrażonych osób, a tym bardziej ile z nich mówi to nich z tendencją rozwoju myśloformy. Czy zatem te wyobrażone postacie można już nazwać myśloformami, czy nawet czującymi myśloformami? Ile czasu taki człowiek musiałby wyobrażać sobie interakcje, zanim neurony w jego mózgu poprzestawiałyby się w nowe sieci i utworzyły myślącą istotę?

(20-03-2016, 21:46)Modra napisał(a): Mówimy o myśloformie, która służy zdrowemu psychicznie hostowi za obiekt fantazji seksualnych (nieważne czy w negatywnym czy pozytywnym aspekcie, choć wolę pozytywny), i budzi to odrazę i oburzenie - nie u wszystkich, ale o tym rozmawiamy - u tulpamancerów i tulp, a wiele osób z pewnością tworzy myśloformy po to, żeby wyładować na nie swoją frustrację, złość, nienawiść do świata. Co z nimi? Czy nie są wykorzystywane? Możecie to uznać za żart z mojej strony, ale gdybym naprawdę się tym przejęła?

(20-03-2016, 20:45)Kniaziewiczowna napisał(a): - Uczymy się komunikacji z tulpami. I jest to kompletnie inny typ komunikacji niż choćby w przypadku tulpy-przyjaciela.

Cytat:- Miłość. Po prostu. Stajemy się potrzebni, pomiędzy takim typem tulpy, a hostem dochodzi do wymiany kompletnie aseksualnej i czystej miłości. Rzadko kiedy można coś takiego poczuć w rzeczywistym świecie.

Hgerrah napisał(a):Cóż, też trudno o niezależność przy wypełnianiu roli serwitora bez łączenia jej z innymi.

(20-03-2016, 21:46)Modra napisał(a): Młodzi ludzie - ha! dorośli też - nocami wyobrażają sobie postacie, które mają rozbudzić ich seksualność.(...) Czy zatem te wyobrażone postacie można już nazwać myśloformami, czy nawet czującymi myśloformami? Ile czasu taki człowiek musiałby wyobrażać sobie interakcje, zanim neurony w jego mózgu poprzestawiałyby się w nowe sieci i utworzyły myślącą istotę? (...) wiele osób z pewnością tworzy myśloformy po to, żeby wyładować na nie swoją frustrację, złość, nienawiść do świata. Co z nimi? Czy nie są wykorzystywane? Możecie to uznać za żart z mojej strony, ale gdybym naprawdę się tym przejęła?

Kniaziewiczowna napisał(a):Tulpa-dziecko. Traktujemy ją jak nasze dziecko. Obdarzamy ją dokładnie tymi samymi uczuciami.
W tej relacji to my jesteśmy przewodnikami, którzy muszą uczyć tę małą istotę, kształtować ją, delikatnie prowadzić i wskazywać drogę rozwoju (...)

Kniaziewiczowna napisał(a):"Kumpel" wybaczy, że nas nie było dzień/dwa/miesiąc, ale z kolei przy dziecku, mamy zapisaną swoistą potrzebę opiekowania się nim.