[tłumaczenie] Poradnik nakładania JDBara

Dla wielu osób możliwość nałożenia obrazu swojej tulpy na rzeczywistość jest ostatecznym celem jej rozwoju. Nakładanie tulpy jest opcjonalne, jednak wywołanie omamu wzrokowego pozwala hostowi zobaczyć i uwierzyć, że jego tulpa rzeczywiście zajmuje miejsce w świecie realnym, tak jak pozostałe obiekty fizyczne. Umiejętność nakładania uznawana jest za w pełni rozwiniętą wtedy, kiedy host nie jest w stanie widzieć otoczenia poprzez nałożony obraz. Najważniejszym założeniem nakładania jest możliwość zwizualizowania swojej tulpy bez problemowo przez dłuższy czas, tak by wyzbyć się wątpliwości dotyczących jej istnienia i realności.
 

Procesy oddolne i odgórne

Zanim zaczniemy nakładać musimy omówić kwestię tego w jaki sposób widzimy, jak wizualizujemy. Widzenie polega na docieraniu światła do naszej siatkówki zawierającej komórki zwane pręcikami i czopkami, odpowiedzialne za widzenie kolejno w słabym świetle oraz w kolorze. Siatkówka zawiera rodopsynę – substancję chemiczną, która przekształca światło w impulsy elektryczne przewodzone przez nerw wzrokowy, które mózg interpretuje jako obraz. Sposób w jaki mózg interpretuje dane wizualne określany jest przez teoretyków jako proces oddolny, ponieważ niskopoziomowe detale są przekształcane w wyższe modele. Percepcja opiera się w dużym stopniu na danych, ponieważ musi dokładnie odzwierciedlać wydarzenia ze świata zewnętrznego. Naturalnie, sama interpretacja opiera się przede wszystkim na informacjach pochodzących ze zmysłów, nie z naszych oczekiwaniach. W wyobraźni ten proces przebiega odwrotnie. Mózg zaczyna od wysokopoziomowego celu generując szczegóły średniego i niskiego poziomu, które będą się z nim pokrywały – to proces odpowiedzialny za spontaniczne, nieświadome generowanie detali w twoim wonderlandzie. Wizualizacja tulpy jest procesem odgórnym.
 
Większość ludzi rodzi się z umiejętnością rozróżniania źródeł informacji generowanych przez siebie samych od tych zewnętrznych, ponieważ oddolne i odgórne procesy muszą być podtrzymywane bez większych zakłóceń. Jednak ta umiejętność może zostać zakłócona przez doświadczanie halucynacji; hipoteza kognitywisty-neurologa Stephena Grossberga sugeruje, że nadaktywne przetwarzanie procesów odgórnych lub silne oczekiwania percepcyjne mogą wywoływać halucynacje. Poprzez wyćwiczenie wywierania wpływu na nasz system przekonań i oczekiwań (tak jak w przypadku wielu innych obszarów tulpowania) możemy wytworzyć potrzebę w naszym mózgu do akceptacji odgórnych wizualizacji w miejsce oddolnej interpretacji fizycznej percepcji.
 
W psychologii *set* oznacza grupę oczekiwań kształtującą doświadczenia poprzez wywoływanie szczególnej wrażliwości na specyficzny rodzaj informacji. Zestaw percepcyjny (ang. perceptual set) to predyspozycja do postrzegania rzeczy w określony sposób, prowadząca do widzenia tego, czego oczekujemy. Zestawy percepcyjne można tworzyć dzięki motywacji i sugestii; przy zachowaniu mentalnej dyscypliny możemy stworzyć zestaw, który pozwoli naszej tulpie stać się fizycznym, nieświadomym oczekiwaniem podczas nakładania. Szczęśliwie nakładanie jest zazwyczaj jednym z ostatnich kroków rozwoju tulpy, ponieważ wymaga technik budowania oczekiwań, które są wykorzystywane przy wcześniejszych etapach jej tworzenia – odczuwaniu obecności, rozumności czy słyszeniu wypowiedzi tulpy.
 
Możesz użyć dowolnej techniki do stworzenia oczekiwań – medytacji, hipnozy, forcingu etc. (jednak miej na uwadze, że nie poprawisz swojej wizualizacji wyłącznie korzystając z tej techniki). Musisz przekonać samego siebie, że dosłownie nie ma różnicy pomiędzy tym co widzisz swoimi oczami, a tym co wizualizujesz, ponieważ efekt końcowy jest w zupełności konstrukcją interpretowaną przez twój mózg. Mentalny obraz świata jest całkowicie zależny od twojej świadomej woli. Każdy obiekt fizyczny, który widzisz przy pomocy swoich oczu, jest konstruowany przez twój umysł za pomocą oddolnego procesu reakcji twoich oczu na fotony emitowane przez te obiekty, a twój mózg interpretuje je jako kolory i formy. Objekty, które widzisz okiem umysłu podczas wizualizacji, wliczając w to swoją tulpę, są konstruowane przez odgórny proces wizualizacji uzupełniający szczegóły w razie potrzeby. Zestaw percepcyjny musi zostać stworzony tak, by wymuszać nadaktywność umiejętności twojego mózgu do wykorzystywania odgórnych procesów. Musisz wymóc na sobie stałe wizualizowanie swojej tulpy, upewniając się że wszystkie szczegóły pozostają niezmienne w ciągu dnia i akceptując ją jako rzeczywistą. Wraz z upływem czasu stała wizualizacja stanie się mimowolną rutyną – czynnością pasywną. Im bardziej twoja wizualizacja będzie spójna nie tylko z samą sobą, ale i z otoczeniem, tym szybciej zaczniesz odczuwać ją jako rzeczywistość. Odgórny proces wizualizacji zacznie być priorytetowy względem twojej normalnej percepcji, aż przestaniesz móc widzieć poprzez nałożony obraz swojej tulpy.
 

Realistyczna wizualizacja: podstawy komponowania

Żeby przyspieszyć mylenie wizualizacji z faktyczną percepcją powinieneś poćwiczyć podstawy wkomponowywania swojej wizualizacji w rzeczywistość w takim samym stopniu, w jakim projektant graficzny czy artysta od efektów wizualnych wkomponowuje generowane komputerowo obiekty w scenerię. To proces, który odbywa się krok po kroku i może zostać powielony przez wizualizację, żeby wkomponować obraz twojej tulpy w otoczenie tak realistycznie, jak to tylko możliwe.
 
2
In this picture, we can see the tulpa with weak visualization skills. Attempting imposition too early will be unconvincing, as visuals will not be vivid enough.
Na tym obrazku możemy zobaczyć tulpę przy słabej umiejętności wizualizacji. Próba nałożenia obrazu zbyt wcześnie będzie nieprzekonująca, ponieważ obraz nie będzie wystarczająco żywy.
 
2
To będzie podstawa naszego nakładanego obrazu. Zwróć uwagę, że tulpa wygląda jak wklejona i nienaturalna, jakby był to obrazek zrobiony przez kogoś nieobeznanego z Photoshopem. Proces wkomponowania pomoże nam sprawić, żeby wizualizacja wyglądała bardziej naturalnie. Zamiast używać grafiki komputerowej, będziesz robić to swoim umysłem.
 
2
2
W grafice korekcja koloru jest często wykonywna przez manipulację czerwonym, zielonym i niebieskim filtrem. Dostrajając każdy z tych kolorów w nakładanym obrazie swojej tulpy jej wizualizacja będzie lepiej pasowała do otoczenia. Prościej będzie wykonać to w głowie, ponieważ nie musisz się martwić poszczególnymi barwami. Po prostu działaj rozsądnie, jeśli jesteś w lesie otoczony zielenią, będzie tam więcej zielonego światła odbijającego się od otoczenia. Jeśli przebywasz w wulkanie, wszystko będzie miało ciepłą paletę barw.
 
2
2
2
Skup się też na wizualizacji odpowiednich cieni i refleksów na formie swojej tulpy, wliczając to różne źródła światła w swoim otoczeniu.
 
2
I na koniec, upewnij się, że możesz zwizualizować wszystkie cienie rzucane przez twoją tulpę (lub światło, jeśli tulpa świeci).
 
2
I voila, twoja tulpa wygląda teraz naturalnie. Ćwicz złożoność nakładania, żeby podtrzymać ten realistyczny wygląd, a z czasem stanie się to czymś, o czym nie będziesz musiał myśleć. Po miesiącu czy dwóch, zależnie od ilości ćwiczeń, zauważysz że nakładanie wymaga od ciebie coraz mniej wysiłku. Aż w końcu uświadomisz sobie, że twoja tulpa wygląda realnie i nie jesteś w stanie widzieć poprzez jej obraz.
 
Wykorzystane źródła:
http://www.intropsych.com/ch07_cognition/top-down_and_bottom-up_processing.html
http://www.quora.com/What-gives-the-human-brain-the-ability-to-imagine-things
http://journals.cambridge.org/action/displayAbstract?fromPage=online&aid=55291
http://en.wikipedia.org/wiki/Set_%28psychology%29
http://en.wikipedia.org/wiki/Hallucination#Visual
http://books.google.com/books?id=vw20LEaJe10C&pg=PA171#v=onepage&q&f=true
 


Tłumaczenie: Beni
Źródło: JD’s Guide to Visual Imposition (image heavy)